Παρέμβαση του Θράσου Φωτεινού (προεδρεύων Πράσινης Αριστεράς) στην εκδήλωση των Πράσινων «Ποια πολιτική για τις ΑΠΕ; Υπερασπίζοντας ΚΑΙ το Κλίμα ΚΑΙ τη Φύση» που έγινε την Πέμπτη 24 Ιουνίου 2021.
Η πολύ καλή συζήτηση για τις ΑΠΕ συνέβαλλε και αυτή στο να δοθούν κατευθύνσεις και λύσεις. Φαίνεται ότι η παγίωση ενός μόνιμου διαλόγου κοινωνικών, πολιτικών δυνάμεων και κινημάτων μπορεί να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά δεκαετιών.
Συμπέρασμα πρώτο:
Καλό θα είναι να ξεκινάμε από που μπορούμε να συμφωνήσουμε και όχι ψάχνοντας να βρούμε τις διαφωνίες μας που είναι και μία από τις βασικές αρρώστιες του χώρου μας.
Η συμφωνία ότι: Η κλιματική αλλαγή είναι σήμερα το σημαντικότερο περιβαλλοντικό πρόβλημα του πλανήτη, προκαλείται δε και επιτείνεται από την ανθρώπινη δραστηριότητα (κυρίως από την καύση ορυκτών καυσίμων) και για να μπορέσουμε να αποφύγουμε τις καταστροφικές συνέπειες, οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου θα πρέπει να μειωθούν κατά 80 % έως το 2040.
Η χώρα μας πρέπει να μετασχηματιστεί σε μία κοινωνία χαμηλών εκπομπών άνθρακα με σταδιακές αλλαγές σε πολλούς τομείς της οικονομικής και κοινωνικής δραστηριότητας
Συμπέρασμα δεύτερο:
Στο ερώτημα “είναι δυνατόν να επιτευχθεί σήμερα κάτι τέτοιο;”
η απάντηση είναι ότι με την σημερινή οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας, δηλαδή την εμπορευματοποίηση όλων των αγαθών και τον άκρατο καταναλωτισμό όπου στηρίζεται το σύστημα και δίχως μεγάλες αλλαγές στον τρόπο που παράγουμε – καταναλώνουμε ενέργεια και μετακινούμαστε, είναι αδύνατον. Δηλαδή οι επιλογές που εφαρμόζονται από την εκάστοτε αλλά και την σημερινή κυβέρνηση είναι σε αντίθετη κατεύθυνση.
Συμπέρασμα τρίτο:
Η ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ με ενεργειακές κοινότητες είναι μία πρόταση που μπορούμε να την επεξεργαστούμε περεταίρω για να περάσουμε και στην διεκδίκηση με ένα πολιτικό σχέδιο.
Η ενέργεια από τις ΑΠΕ δημιουργεί νέες καταστάσεις επέκτασης της δημοκρατίας στην παραγωγή. Όχι μόνο γιατί ο κάθε πολίτης μπορεί να προβεί στην απευθείας εκμετάλλευση των ΑΠΕ αλλά και γιατί η πλήρης εκμετάλλευση τους απαιτεί μια συμμετοχική λειτουργία στον χώρο των θεσμών και μια δικαιότερη ανακατανομή του εισοδήματος.
Συμπέρασμα τέταρτο:
Από την Διαμαρτυρία του παρελθόντος, έχουμε περάσει στις Προτάσεις, αυτό είναι μια σημαντική πρόοδος. Μας λείπει όμως το Πολιτικό Σχέδιο για να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε και να υλοποιήσουμε το όραμα και τους στόχους και πάνω από όλα να περάσουμε πια και μέσα στην κοινωνία, μαζί με την κοινωνία χωρίς καμία αυταρέσκεια ότι εμείς λέμε το σωστό.
Οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, καθώς και τα κινήματα μπορούν και πρέπει να κάνουν μια συμφωνία και συμμαχία και να σπάσει το μεγάλο λάθος ότι πολιτικές, κοινωνικές δυνάμεις αλλά και κινήματα δεν μπορούν ισότιμα να έχουν κοινούς στόχους και επιδιώξεις.
Θράσος Φωτεινός
